Welke 3 omstandigheden bepalen de keuze voor de juiste injectieplaats?
Keuze van de injectieplaats
- Buik (snelle insuline-absorptie) De injectie gebeurt best op een handbreedte aan weerszijden van de navel.
- Dijen (langzame insuline-absorptie) Inspuitingen gebeuren best enkel in het bovenste buitenste deel van de dijen.
- Billen (langzame insuline absorptie)
Waar in bovenarm injecteren?
Injectie in de armen gebeurt bij voorkeur in het bovenste zijdelingse deel van de armen. Het onderhuids vetweefsel is hier bij de meeste patiënten voldoende om een subcutane injectie te geven. De injectie wordt bij voorkeur gegeven aan de zijkant en enigzins aan de achterkant van de arm.
Wat bepaald de keuze voor de injectieplaats?
De mate van subcutaan vetweefsel bepaalt in grote mate de lengte van de te gebruiken insulinepennaald. Er zijn diabetespatiënten die meer abdominaal vetweefsel hebben en minder vetweefsel op de benen. Dit bepaalt de keuze van naaldlengte per injectieplaats.
Wat is het risico van het te snel injecteren van de injectievloeistof?
Sommige etsende en stroperige vloeistoffen kunnen namelijk het subcutane weefsel beschadigen of pijn veroorzaken als ze terugvloeien. Deze pijn ontstaat doordat de druk in de oplossing van de injectie niet overeenkomt met de druk in het lichaamsweefsel.
Waar prik je IM?
Omdat injecteren in een gespannen spier pijnlijk is, en de kans op nabloedingen vergroot, is het belangrijk dat de cliënt zich van tevoren ontspant. Voor kleine hoeveelheden vloeistof wordt meestal de m. deltoideus gebruikt, de proximale bovenarmspier. De injectie breng je dan twee vingerbreedtes onder het acromion in.
Waarom geen insuline in de bovenarm?
De opname van insuline verschilt echter vanuit arm, bil, bovenbeen of buik. Injectie in de bovenarm wordt afgeraden omdat de kans op intramusculaire in plaats van subcutane toediening daarbij groter is. Opname vanuit de buik gaat sneller dan vanuit de bil en het bovenbeen.
