Waar haalde de VOC specerijen?

In Azië komen veel verschillende soorten specerijen voor en deze werden ook door de VOC verhandeld, zoals kurkuma en kardemom uit India, gember uit Siam en steranijs uit China. De belangrijkste specerijen waren voor de VOC: peper, kaneel, kruidnagel, foelie en nootmuskaat.

Welke producten werden er verhandeld?

In heel Europa werden graan, stoffen, hout, kaas, wijn en olie verhandeld. Kooplieden verdienden er veel geld mee. Maar ze konden nog meer verdienen als zij in het Verre Oosten specerijen gingen halen. Kaneel, nootmuskaat, foelie en peper maakten het eten lekker.

Waarom nam de handel in specerijen door de kruistochten toe?

Tijdens de kruistochten (1095-1291) vernauwde het contact tussen de westerse wereld en het Midden-Oosten. De Europese handelaren kwamen zodoende in contact met de kruiden.

Welke specerijen nam de VOC mee?

De handel van de VOC bestond vooral uit peper en andere specerijen. Deze kruiden, zoals kruidnagel, nootmuskaat en kaneel, werden in Europa niet alleen gebruikt voor in het eten, maar ook om medicijnen mee te maken. Later werden ook koffie en thee belangrijke handelswaar.

Wat haalde de VOC?

De compagnie dreef handel met verschillende Aziatische landen, zoals het latere Nederlands-Indië (Indonesië), de kaapkolonie (Zuid-Afrika), Ceylon (Sri-Lanka) en Japan. Ze verhandelde producten zoals specerijen, koffie, textiel en porselein.

Waarom was peper duur?

Daar komt ook de uitdrukking ‘peperduur’ vandaan. De peperplant groeide alleen in een tropisch klimaat. Het koste veel tijd om de peper te oogsten. In de 17e en 18e eeuw was zwarte peper goedkoper dan witte peper.

Waarom was peper vroeger zo duur?

Peper en andere specerijen waren duur omdat ze schaars waren inderdaad, en ook kunstmatig schaars werden gehouden. Waarom waren mensen bereid er zo veel voor te betalen? Het gaf wat pit aan het eten, dat is waar, maar juist ook vanwege de schaarsheid en dus duurheid kreeg het een exotisch en elitair karakter.

Wat zijn de gevolgen van de kruistochten?

Meerdere pausen hoopten dat de kruistochten tot christelijke verbroedering zouden leiden. Op zijn minst leidden de kruistochten af van de interne christelijke problemen in Europa en Azië. In de tiende eeuw kwam er een einde aan allerlei invasies, zoals die van Vikingen, Moren en Hunnen.