Wat is het zelfstandig naamwoord in het Frans?

Er is een vast rijtje met uitzonderingen, die altijd vóór het zelfstandig naamwoord staan: mauvais, méchant, vilain, beau, petit, haut, jeune, joli, gros, nouveau, gentil, vieux et bon, grand et meilleur, vaste et long. Voor een goed gebruik van het bijvoeglijk naamwoord in het Frans zou men eigenlijk dit rijtje uit het hoofd moeten leren.

Wat is een bijvoeglijk naamwoord?

Het bijvoeglijk naamwoord of adjectief (un adjectif) wordt gebruikt om iets anders (meestal een zelfstandig naamwoord) beter te omschrijven. Ze geven een eigenschap of toestand aan. In het Frans heb je te maken met twee zaken omtrent het bijvoeglijk naamwoord: de vorm;

Wat is een bijvoeglijk naamwoord in een Franse zin?

De plaats van het bijvoeglijk naamwoord in een Franse zin is zo’n onderwerp, waarvan je kunt stellen dat het relatief simpel is. Er is een hoofdregel en er zijn een paar zeer bekende uitzonderingen. Als u zich even in de taal verdiept, deze regels wilt kennen, dan komt u ook in Frankrijk veel verder met deze grammatica Frans.

Wat is de hoofdregel voor het bijvoeglijk naamwoord?

Hoofdregel voor het bijvoeglijk naamwoord De hoofdregel is simpel en luidt: “L’adjectif staat meestal achter het zelfstandig naamwoord waar het betrekking op heeft”.

Hoe herken je zelfstandige naamwoorden?

Het zijn woorden die dus slaan op een bepaald ‘iets’. Hoe herken je zelfstandige naamwoorden? 1. Zelfstandige naamwoorden kunnen zowel concrete als abstracte zaken zijn. Concreet betekent dat het vorm en inhoud heeft. Je kunt het zien of aanraken.

Welke zelfstandige naamwoorden komen in het meervoud voor?

In veel zinnen staat er geen lidwoord bij het zelfstandig naamwoord: ‘Hij staat sterk in zijn schoenen ’, ‘ Schoonheid zit vooral van binnen’, ‘ T-shirts worden vaak van katoen gemaakt.’ De meeste zelfstandige naamwoorden komen zowel in het enkelvoud als in het meervoud voor: kast – kasten, sleutel – sleutels.

Wat is het bijvoeglijk naamwoord?

Het bijvoeglijk naamwoord wordt gebruikt om iets over een zelfstandig naamwoord te zeggen. Het deelt ons een eigenschap daarvan mee. Het bijvoeglijk naamwoord staat meestal vóór het zelfstandig naamwoord. Meestal, want het komt ook voor dat het bijvoeglijk naamwoord verderop in de zin gebruikt wordt.